Όλα για τη φανέλα


Οι αδερφοί Λαγωνίκα στη Βραυρώνα. Στο Μουσείο της παιδικής ηλικίας αναλαμβάνουν υπόθεση ενηλίκων. Μια υπόθεση που θα τους φέρει κοντά στο καυτό ερώτημα: που και πότε γεννήθηκε το ποδόσφαιρο;

5 σχόλια:

  1. Διάβασα το έργο σας στην κόρη μου σήμερα άρρωστη στο κρεβάτι. Εδώ θα ήθελα να σας προτείνω να επιλέγατε ένα πιό αληθοφανές παραμύθι που θα δίδασκε τα παιδιά μας πως το ποδόσφαιρο ήταν όντως Ελληνικό όπως αποδεικνύοθν οι πηγές Ελλήνων Ρωμαίων και παραδέχονται και οι κοκινιτρίχιδες μελετητές, μεσα απο αρχαία κέιμενα έκγλυφα και μαρτυρίες της εποχής. Θα μπορούσατε να αλλάξετε την πλοκή όπου ένας κοκινορίχης θα εξαφάνιζε υπαρκτά αρχεία αντί να εμφανίζει "πλαστά" Ασφαλώς και δεν το κανατε γιατί διακατέχεστε απο άλλες πεποιθήσεις. Παρατήρησα στην τελευταία παράγραφο πως αναφέρετε το dna του παπού σκωπτικά ώς υπεύθυνο της συμπεριφοράς των παιδιών αναγνωρίζοντας έτσι έστω και αρνητικά την σπουδαιότητα της κληρονομικής καταβολης που προφανώς δεν συμπαθείτε.. Για τους πλανημένους αναγνώστες σας παραθέτω τις πηγές για την Ελληνικότητα του ποδοσφαίρου Υπήρχε ένα άθλημα με το όνομα "Επίσκυρος"
    .http://www.panoramio.com/photo/82474662

    http://ellinonpaligenesia.blogspot.gr/2013/12/blog-post_266.html

    http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χτύπαγαν την μπάλα τροφοδοτώντας τους συμπαίκτες τους και με τα πόδια αλλά και με τα χέρια.Το περίεργο είναι ,όπως μας παραδίδει ο Αρριανός, ότι το παιχνίδι παιζόταν από μικρά παιδιά και μεγάλης ηλικίας άνδρες, ενώ οι νέοι δεν λάμβαναν μέρος. («Φύγετε νεαροί,αυτό το παιχνίδι με την μπάλα φουσκωμένη από αέρα έχει γίνει για μεσήλικες και παιδιά» Αρριανός ΧΙV 47) « ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ » ονομάζεται το παιχνίδι που παίζεται μέχρι σήμερα στην Φλωρεντία, επιβίωση του παιχνιδιού που έπαιζαν οι λεγεωνάριοι της ρωμαϊκής “Florentia” με κινήσεις που χρησιμοποιούντο και από τις ρωμαϊκές λεγεώνες στο πόλεμο.Οι ίδιοι οι Ιταλοί παραδέχονται πως η καταγωγή του παιχνιδιού που παίζουν προέρχεται από την Αρχαία Ελλάδα και πρόκειται γαι τον Επίσκυρο.
    Οι αγώνες διεξάγονται στο γήπεδο του Prato ανάμεσα στην Porta Prato και στο Ognissanti, αλλά και σε άλλα μέρη που παίζεται όπως στις πλατείες S.Maria Novella S.Spirito, Piazza S.Giovanni, Piazza S.Croce.
    Ο αγώνας παίζεται ως εξής : η κάθε ομάδα αποτελείται απο 27 παίκτες και συγκρούονται 2 κάθε φορά σε ένα αγώνα 50 λεπτών. Σπρωξιές χτυπήματα,σκληρές συγκρούσεις είναι συχνά φαινόμενα και ο διαιτητής με δυσκολία διακόπτει το παιχνίδι.Έξι επόπτες τον βοηθούν στο έργο του.Τέρματα είναι 2 και καταλαμβάνουν όλο το πλάτος του γηπέδου στι δύο μικρότερες πλευρές του.Όταν η μπάλα φτάσει στο αντίπαλο τέρμα είναι πόντος για την ομάδα που το κατάφερε.Πλήθος κόσμου παρακολουθεί και συμμετέχει έντονα.


    Το γήπεδο που διεξήγετο ο αγώνας ήταν χωρισμένο σε δύο μέρη με γραμμές από χαλίκια και η μπάλα ήταν κατασκευασμένη από δερμάτινα κομμάτια ραμμένα μεταξύ τους με εντόσθια ζώων, ενώ στις άκρες του γηπέδου ήταν χαραγμένη μία γραμμή που συμβόλιζε τα δύο τέρματα.

    Η μπάλα ήταν φουσκωμένη με αέρια και εξωτερικά ήταν ζωγραφισμένη με ζωντανά χρώματα και γεωμετρικά σχήματα. Σκοπός ήταν και για τις δύο ομάδες όπως και σήμερα να περάσουν την μπάλα από την απέναντι εστία, το τέρμα.

    Εντύπωση προξενεί επίσης η ιατρική(!) παρατήρηση του αθλήματος. Ο μεγάλος γιατρός της ύστερης αρχαιότητος Γαληνός μας δίνει μία καταπληκτική περιγραφή στο έργο του "Περί ασκήσεων με μικρή μπάλα" του παιχνιδιού.

    "Όταν οι παίκτες παρατάσσονται σε αντίθετες σειρές και αγωνίζονται, για να εμποδίσουν τον αντίπαλο να κρατήσει την μπάλα στο κέντρο, τότε είναι βίαια άσκηση με κρατήματα στους ώμους και λαβές πάλης. Έτσι το κεφάλι και ο λαιμός ασκούνται με τις κινήσεις, τα κρατήματα των ώμων και τα πλευρά και το στήθος και το στομάχι ασκούνται από τα κρατήματα και τις λαβές πάλης με τα χέρια. Σε αυτό το παιχνίδι οι γλουτοί και τα πόδια τεντώνονται βίαια, γιατί αποτελούν την βάση των κινήσεων. Ο συνδυασμός με το τρέξιμο μπροστά και πίσω και τα πηδήματα στα πλάγια, κάθε άλλο παρά μικρή άσκηση είναι όχι μόνο για τα πόδια αλλά και για όλο το σώμα που είναι σε κίνηση."

    Εάν δεν αρκούν τα λόγια έχουμε και "κατευθείαν αναμετάδοση" από το αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών αθλητή - ποδοσφαιριστή, ο οποίος προσπαθεί με άψογη τεχνική να κοντρολάρει την μπάλα πάνω στο δεξί του πόδι. Είναι σαφές ότι ο παίκτης δεν πρέπει να πιάσει την μπάλα με τα χέρια του γι αυτό τα κρατάει πίσω από την πλάτη του. (Αρχική φώτο).

    Μας διασώζονται ακόμη και ονόματα διάσημων «ποδοσφαιριστών» της αρχαιότητος, όπως του Αριστόνικου του Καρυστίου, του Δημοτέλη του Χίου, του Χαιρεφάνη και του Κτησιβίου του Χαλκιδέως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Aγαπητέ Μάξιμε,
    Ευχαριστώ πολύ για τα πολύτιμα σχόλιά σου. Η έρευνά σου για το ποδόσφαιρο στην Αρχαία Ελλάδα πολύ καλά τεκμηριωμένη. Θα ήθελα όμως να διευκρινίσω ότι αναφερόμουν, στο βιβλίο, στο ποδόσφαιρο με τον τρόπο που παίζεται σήμερα. "Είναι ιστορικά καταγεγραμμένο ότι σε πολλές χώρες υπήρξαν παιχνίδια όπου οι παίκτες κλοτσούν μία μπάλα, όπως το επίσκυρος στην Αρχαία Ελλάδα,[24] το «woggabaliri» στην Αυστραλία, το «harpastum» στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και το «cuju» στην Κίνα. Οι σύγχρονοι κανόνες του ποδοσφαίρου βασίζονται στις προσπάθειες που έγιναν στα μέσα του 19ου αιώνα για τυποποίηση των ποικίλων μορφών του ποδοσφαίρου που παίζοταν στα δημόσια σχολεία της Αγγλίας."
    Δε θα επιμείνω όμως στην άποψή μου. Μπορεί να είναι τόση η ομοιότητα του Επίσκυρου με το σύγχρονο ποδόσφαιρο, που να μην δικαιολογεί τη διεκδίκηση της πατρότητας του αθλήματος από το Ηνωμένο Βασίλειο! Θα ήταν ωραίο να επισκεπτόμασταν τα μουσεία της Βραυρώνας και το Αρχαιολογικό για να δούμε από κοντά τα εκθέματα, τα παιχνίδια στην Αρχαία Ελλάδα, εικόνες από την παιδική ηλικία, και να σκεφτούμε πάνω σε όλα αυτά.
    Και, γιατί όχι, να παίζαμε και λίγο ποδόσφαιρο στην υπέροχη εξοχή του Μουσείου της Βραυρώνας (στη Πατησίων πιο δύσκολο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. δεν θα διαφωνήσω όμως πιστεύω πως αυτά που προτείνετε θα τα επιτυγχάνατε εύκολα αν στο παραμύθι σας η πλοκή ήταν διαφορετική και οδηγούσε τα παιδιά να ψάξουν και να βρουν την ιστορία του στα μουσεία μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα το λάβω σοβαρά υπόψη μου στη δεύτερη, αναθεωρημένη έκδοση! Το ανοιχτό τέλος, που θα δώσουν οι αναγνώστες, μπορεί να είναι πολύ πιο ενδιαφέρον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή